sobota, 24 listopada 2012

Moc wytrwałej modlitwy





Zwycięstwo nad Amalekitami

"8 Amalekici przybyli, aby walczyć z Izraelitami w Refidim. 9 Mojżesz powiedział wtedy do Jozuego: "Wybierz sobie mężów i wyruszysz z nimi na walkę z Amalekitami. Ja jutro stanę na szczycie góry z laską Boga w ręku". 10 Jozue spełnił polecenie Mojżesza i wyruszył do walki z Amalekitami. Mojżesz, Aaron i Chur wyszli na szczyt góry. 11 Jak długo Mojżesz trzymał ręce podniesione do góry, Izrael miał przewagę. Gdy zaś ręce opuszczał, miał przewagę Amalekita. 12 Gdy ręce Mojżesza zdrętwiały, wzięli kamień i położyli pod niego, i usiadł na nim. Aaron zaś i Chur podparli jego ręce, jeden z tej, a drugi z tamtej strony. W ten sposób aż do zachodu słońca były ręce jego stale wzniesione wysoko. 13 I tak zdołał Jozue pokonać Amalekitów i ich lud ostrzem miecza. 14 Pan powiedział wtedy do Mojżesza: "Zapisz to na pamiątkę w księgę i wyryj to w pamięci Jozuego, że zgładzę zupełnie pamięć o Amalekicie pod niebem". 15 Potem Mojżesz zbudował ołtarz, który nazwał Pan-Nissi, 16 gdyż mówił: "Ponieważ podniósł rękę na tron Pana, dlatego trwa wojna Pana z Amalekitą z pokolenia w pokolenie".



Hasłem przewodnim jest WYTRWAŁA MODLITWA. W owym czytaniu mamy doczynienia z Mojżeszem bedącym jej symbolem właśnie wytrwałości w modlitwie. On wznosi ręce do Boga i modli się za Izraelitów, by Ci wygrali bitwę z Amalekitami. Dopóki jego ręce wzniesione są ku niebu- Izaraelici zwyciężają, kiedy zaś je opuszcza, zwyciężają Amalekici. Kiedy ręce Mojżesza słabną, Aaron i Chur podtrzymują je wzniesione ku górze i tak do zachodu słońca, a Izrael odniósł zwyciestwo pokonując Amelekitów.


 Ta piękna scena pokazuje nam jak wielką siłę ma wytrwała modlitwa. Mamy się nieustannie, wytrwale modlić, a kiedy nasze siły ulatują, mamy wspólnotę, która umacnia nas modlitwą i podtrzymuje nasze zmęczone ręce by nie opadły. Każdy doświadcza w swoim życiu takiego czasu zmęczenia duchowego, zniechęcenia, osłabienia w wierze. Wszyscy jednak tworzymy wspólnotę kiedy gromadzimy się przede wszystkim na Eucharystii i mocą wyznawanej wiary jesteśmy w stanie podnieść i ożywić osłabłą wiarę naszych braci i sióstr.


Trzeba byśmy wręcz zadręczali naszym prośbami Boga. Bóg nie jest niesprawiedliwym sędzią, wręcz przeciwnie- tak bardzo pragnie spełnić nasze prośby, odpowiedzieć na nasze modlitwy, które tak często do Niego wysyłamy."A Bóg czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego…” 
Bóg pragnie ofiarować nam o wiele więcej od tego, o co prosimy. Wytrwała modlitwa ma nas uczycnić otwartymi na przyjęcie darów Boga. 

Warto pamiętać, że mamy kogoś ważniejszego od Mojżesza- mamy samego Jezusa. On ma ciągle wyciągnięte ręce, nigdy niesłabnące, otaczające każdego człowieka indywidualnie. Krzyż ma nas zapewniać, że Jezus nieustannie się za nami wstawia. Skoro mamy takiego Orędownika przed Bogiem Ojcem, to nasze zwycięstwo jest pewne. Odpowiedź Boga przyjdzie, jednak w czasie przez Boga wyznaczonym, a nie przez nas samych.

W tym momecie przychodzą mi na myśl zasłyszane gdzieś słowa- " Bóg przychodzi z piętnastominutowym opóźnieniem"Bóg przychodzi do człowieka oczywiście na czas, w odpowiednim momencie, ale to człowiek mający do Niego zaufanie wyczekuje pomocy z ludzką niecierpliwością, czasami z lękiem, że może coś się nie uda. Sądzi, że jego prośby zostaną wysłuchane natychmiast. Tymczasem Bóg przychodzi do człowieka i działa swoją mocą wtedy, gdy coś jest po ludzku niemożliwe, niewykonalne. Jeżeli coś się staje, to tylko dzięki Niemu, naszemu Bogu. Zainterweniuje, kiedy dojdziemy do ściany. Zadziała tak jak chce i kiedy chce, ale zawsze ofiarując nam swoje dobro i chcąc naszego dobra.





czwartek, 30 sierpnia 2012

Przyjdźcie do Mnie wszyscy...






Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie. (Mt 11:28-30)

Każdy człowiek na tym świecie cierpi, każdy w różnym stopniu spotyka na swojej drodze rzeczy, które tak często go przerastają, których chciałby uniknąć. Każdy także budzi się pewnego dnia węwnetrznie rozdarty, dotknięty jakimś bólem, cierpieniem, rozterką. Jesteśmy bohaterami jakiejś sytuacji, której chcielibyśmy uniknąć i która nas przerasta przez ból, trud, upokorzenie jakie nam przynosi. Tak często do naszych ciężarów dołączamy jeszcze coś... albowiem udrękę szamotania, obaw 'co będzie dalej?', 'jak ja sobie z tym wszystkim poradzę?'.

A Jezus wzywa nas dziś do tego, aby każdy człowiek, który jest utrudzony, doświadczony, obciążony, przyszedł do niego po ulgę, a On go pokrzepi. Nie obiecuje nam, że zdjemie z naszych ramion trudne i bolesne rzeczy, ale oferuje drogę, która zapewne będzie niosła ze sobą jeszcze więcej trudności.Obiecuje jednak to, że uwolni nasze serca od udręczenia, które sami sobie fundujemy; od myśli, że cierpienie, którego doznaje będzie trwać wiecznie; od szamotania się, które niczego nie zmienia, ale pogłębia nasze poczucie beznadzieji i wprowadza w stan większej udręki. Jezus uwalnia wszystkich od owego zbędnego lęku, od zbędnego niepokoju, który potęguje nasze utrudzenie, cierpienie.

On chce wlać w nasze serce pokój i siłę do pokonywania kolejnych przeszkód. to On „dodaje mocy zmęczonemu i pomnaża siły omdlałego”.
Łaska Boża i Jego moc poprowadzi przez najtrudniejsze nawet okoliczności w sposób, jaki On zaplanował. Tylko w Nim można odnaleźć i czerpać prawdziwy pokój, jakiego świat dać nie może. Tylko dzięki Niemu można na prawdę odzyskać siły, otrzymać skrzydła jak orzeł: biegnąć bez zmęczenia, bez znużenia iść tam, gdzie On chce nas mieć.

Na koniec polecam świetny film pt. "Spotkanie"
http://www.youtube.com/watch?v=AVuay89fmkM


czwartek, 1 marca 2012

Skazany



Jak często sądzimy, jak często oceniamy... Wtedy, gdy ktoś nam zajedzie drogę - co za partacz. Wtedy, gdy ktoś nie zrobił czegoś, jak należy- jest beznadziejny. Wtedy, gdy ktoś ma inne poglądy, spojrzenie na świat niż my- jest zupełnie bezsensowny. To są tylko niektóre z naszych codziennych sądów. Jedno słowo, jedno spojrzenie, jeden gest, jeden wyrok.. Te czynności trwają kilkanaście sekund. A przecież Jezus powtarzał tak często "NIE SĄDŹCIE!". Tylko Bóg jest sędzią! Sprawiedliwym! Tylko On przenika i zna człowieka.

Człowiek jednak tak często rzuca w niepamięć słowa samego Boga i staje się pyszny, chcąc sądzić tak jak On, a nawet sądzić Jego samego. Staje się tak jak Piłat- zaślepiony. Tak jak on sądzi Syna Bożego. A był w porównaniu do Jezusa tylko kroplą w oceanie, tylko ziarnkiem piasku na pustyni.

Piłat może i chciał początkowo uwolnić Jezusa, ale po czasie jego głos, myśli, słowa, czyny zlały się w jedno z krzyczącym tłumem, który domagał się wyroku. Jak często obserwujemy takie sytuacje w naszej rzeczywistości uznajemy się za chrześcijan, ale kiedy mamy do czynienia w pracy, na uczelni, w firmie z tłumem krzyczącym o aborcji, eutanazji, in-vitro, antykoncepcji...  milczymy i dyskretnie umywamy ręce...

Uczniów Jezusa poznaje się po czystych dłoniach. Oni tak jak Jezus nie wydają wyroku, ale go przyjmują.




"On jest po to narodzony, aby dać świadectwo Prawdzie.
 I jej siłą jest broniony, lecz tyś stracił wzrok, Piłacie."

czwartek, 9 lutego 2012

Każde westchnienie do NIEBA ma sens.

Boże, daj mi cierpliwość, bym pogodził się z tym, czego zmienić nie jestem w stanie. Daj mi siłę, bym zmieniał to co zmienić mogę. I daj mi mądrość, bym odróżnił jedno od drugiego.




Wiem, że poraz n-ty wspominam o moim tacie.. w sumie od początku bloga. Długo nie pisałam, gdyż dzieję się cały czas to samo jeżeli chodzi o jego nałóg. Nie mam czasami siły ubierać tego w słowa, więc pozostaje milczenie.. i modlitwa. Cóż mogę kiedy przyjeżdżam na ferie do domu i jedyny kontakt to rozmowa, czasami monolog, ze zniewolonym człowiekiem, upodlonym, upadłym, który powraca pijany do domy w okolicach północy i nie ma siły położyć się do łóżka. Wtedy część wie, czasami się miesza w słowach...przeprasza, mówi, że kocha, że jest dumny, że jestem kochaną córeczką... Na trzeźwo też nie jest łatwo, bo kontaktu z nim nie mam, chociaż staram się przemówić mu do rozumu, ale wtedy zbywa mnie tekstem, żebym się nie mądrzyła, albo po prostu wychodzi. Różne taktyki obierałam: krzyczałam, milczałam, mówiłam spokojnie, tłumaczyłam, olewałam, ale zawsze szukałam dobra w człowieku, który poddał się złu. Mimo wielu zwątpień modlę się o jego uzdrowienie, nawrócenie, chociaż czasami nie wierzę w to, o co proszę.. on zawsze taki był i trudno by się zmienił. Poczynił już jakiś krok, jak to sam dziś zauważył podczas pijackiego dialogu, że chodzi do Kościoła na niedzielną Mszę Świętą. Nie był w tym miejscu od ok. 13lat, a u spowiedzi prawie 19.

Nie wiem jak mam się uporać z tym, więc pozostaję przy modlitwię. Proszę was(jeżeli ktoś w ogóle to czyta) o modlitwę za mojego tatę oraz mamę o siły dla niej, aby dalej pokładała nadzieję i czerpała siły ze źródła jakim jest Bóg. Jak to było w pewnej pieśni: "Każde westchnienie do nieba ma sens".

Dziękuję.
Dobranoc.