Polanów- pierwsza wyprawa życia

No to sobie śmigłam piechotką;)

20.06.2009, sobota , godzina 7:15, Kościół pw. Miłosierdzia Bożego w Szczecinku+ 6-osobowa ekipa nie do zdarcia- POCZĄTEK NIEZWYKŁEJ WYPRAWY, początek pieszej pielgrzymki Świętych Gór do pustelni franciszkańskiej na Górze Polanowskiej. Co prawda nieliczna grupa, ale jak to się mówi: Nie ilość ,ale jakość się liczy- w tym wypadku sprawdziło się to w 100 procentach.

Muszę zaznaczyć,że na pielgrzymkę tą wybrałam się, aby sprawdzić swoje możliwości przed pójsciem w lipcu do Częstochowy(to nielada wyzwanie dla mnie). Oczywiście to nie tylko jakiś sprawdzian, ale i wyprawa z konkretną intencją.. co jeszcze bardziej dodawało mi sił.

Sama nie spodziewałam się, że mam w sobie tyle mocy.

Szliśmy i szliśmy... czas na poczatku mi sie dłużył,ból stóp dawał po sobie znać, ale z kolejnymi kilometrami było coraz lepiej. W końcu mój dotychczasowy rekord wynosił 7 km, a tu pierwszy dzień i zostałam rzucona na głeboką wodę- 35km! Następny dzień 20 czyli w sumie 55 km.Ale to tylko 8 razy więcej od mojego rekordu:)

Kolejne wioski były "zaliczane", postoje..na które z ustęsknieniem czekałam.

Z czasem wszytsko się zmieniało.. 

Ból został jakby zaakceptowany, zmęczenie także. Powiem wręcz,że sił dodawały mi śpiewy, tańce i  modlitwa, która była nieodłącznym elementem naszego wędrowania. Teraz siedząc w domu.. widzę ile modlitwa dodaje siły.. przecież ja nigdy nie szłam takiego kawałka, a tu proszę.."POKONAŁAM SIEBIE".

Msza święta ,Apel Jasnogórski i tańce w kościele z dziećmi z Gozda były kolejnymi momentami, w których dostałam Jezusowego Powera!;) Teraz to szłam z Olą na przodzie grupy, gdzie pozostała czwóreczka znajdowała się z 20 m za nami. Nogi szły i nie chciały się zatrzymywać.Była siła na skakanie, bieganie.Życzliwość ludzi, których spotkaliśmy na drodze była wielkim błogosławieństwem.

Przekonaliśmy się, że plan, który sami sobie układamy w głowie, nie musi się koniecznie zgadzac z PLANEM BOŻYM. Spotkały nas jakieś niespodzianki, ale Szefu wiedział co robi-urozmaicił nam wędrówkę;)2 dni, ale jakże piękne.

DOSZŁAM, doszliśmy pomimo deszczu, pomimo bólu stóp, kolan, odcisków, czy pęcherzy.

Doszliśmy mimo deszczu, mimo wybojów na drodze, bo  Jezus powiedział:

"Bo gdzie są dwaj albo trzej zebrani w imię moje, tam jestem pośród nich".

Czuło się to..

Jeszcze bardziej się z mym ludem związałam i JEST RADOŚĆ:)!

Trzy Olki, Karolina, padre Rafał, Brat Józef;)

Za rok będzie nas więcej:)

OFICJALNI HULIGANI JEZUSA!

NAWET KRATA SPIRYTUSA NIE ZASTĄPI CI JEZUSA!